Wageningen, The Netherlands
April 15, 2020
Photo: Marleen Riemens, Agroecology & Technology Fieldlab, WUR
Wageningen University & Research (WUR) researchers argue that, given the right focus, new gene technologies and agroecology can reinforce each other in making agriculture more sustainable. This should be accompanied by a debate on issues such as prudent use, wide accessibility to these techniques, and mutual respect for the views of both supporters and opposers.
In a recently published paper in Outlook on Agriculture, WUR researchers Bert Lotz, Clemens van de Wiel and René Smulders explore the compatibility of new gene technologies and agroecology. This involves looking at how different genetic modification applications and new breeding techniques such as CRISPR/Cas can make crops more resilient to major diseases and pests. This can significantly reduce the use of pesticides, thereby creating better opportunities for inhibiting other pests by means of their natural predators, such as insects that eat plague insects or parasitise them.
Objectives of agroecological agriculture
The cases of gene technologies they looked at, contribute strongly to the objectives of agroecology-based agriculture: minimal dependence on chemical pesticides combined with preventive IPM (Integrated Pest Management) measures, which together create a robust cultivation system. In such a system, growers can also rely on biological disease and pest control, and the entire agroecosystem is subjected to minimal disruption. An added benefit is that the cost for growers can be reduced. Thus, under the right conditions, gene technologies can also contribute to the financial sustainability of agriculture.
Focal points in the synergism between genetic modification and agroecology
In their investigation of the compatibility of gene technologies and agroecology, the authors focus on the following aspects.
- Risk perception: The public debate around genetic modification often centres on potential risks that might be associated with growing crops that are improved using new technologies. In their publication, the authors demonstrate that the risks pertaining to the applications they have studied are equivalent to or even smaller than those associated with growing crops that are bred using conventional techniques.
- Power issues: The authors argue that broad access to new technologies and knowledge must be safeguarded. Smaller companies should also be given the opportunity to make use of new, sustainable cultivation methods that result from the introduction of crops improved through gene technology. A monopoly position of the large multinationals should not obstruct this. There are viable options to ensure a broad availability.
- An agroecological frame: The term agroecology can refer to both a scientific field and a social movement. Some adherents of the social movement view genetic modification exclusively in terms of intensive agriculture with minimal usage of natural mechanisms and principles. However, the use of gene technology in disease or pest management can bring us closer to the objectives of agroecology. The cases examined by the authors clearly support this insight.
- Ethics: For cultural or ethical reasons (such as ‘protecting the plant’s intrinsic values’), some groups within the agroecological movement see absolutely no place for gene technologies. The authors recognise that reconciliation between gene technologies and agroecology is problematic in this particular line of thought. They advocate mutual respect for these personal views. However, if new gene technologies cannot be applied at all, thereby allowing fewer opportunities to make agriculture more sustainable, this also has an ethical dimension: why should we as a society deny ourselves a technological solution that could help us to meet enormous challenges (including feeding the world’s rapidly growing population and mitigating the effects of climate change)?
The article addresses policymakers, politicians, NGOs and other groups in society that are concerned with the future of agriculture and food production.
Bert Lotz: ‘We hope to show that there are opportunities to bridge the gap between those who support and oppose the use of gene technologies in agriculture. This requires everyone to be well informed and to show respect for each other’s concerns, arguments and potentially different choices.’
Publication
Kansen voor gentechnieken in agro-ecologische landbouw niet laten liggen
Nieuwe gentechnieken en agro-ecologie kunnen elkaar versterken bij het verduurzamen van de landbouw, betogen onderzoekers van Wageningen University & Research. Daar hoort een debat bij waarin aandacht is voor zaken als zorgvuldigheidbrede toegankelijkheid tot deze technieken en vooral ook wederzijds respect voor standpunten van voor- en tegenstanders.
In een recent gepubliceerde paper in Outlook on Agriculture onderzoeken de WUR-onderzoekers Bert Lotz, Clemens van de Wiel en René Smulders de verenigbaarheid van nieuwe gentechnieken en agro-ecologie. Ze doen dit door te kijken hoe verschillende toepassingen van genetische modificatie en nieuwe veredelingstechnieken als CRISPR/Cas gewassen weerbaarder kunnen maken tegen belangrijke ziektes en plagen. Hierdoor kan het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen aanzienlijk naar beneden en ontstaan bijvoorbeeld betere kansen om andere plagen te onderdrukken met natuurlijke belagers, zoals insecten die plaaginsecten eten of daarop parasiteren.
Doelstellingen agro-ecologische landbouw
De onderzochte toepassingen van gentechnieken dragen in grote mate bij aan de doelstellingen van op agro-ecologie gestoelde landbouw: minimale afhankelijkheid van chemische bestrijdingsmiddelen in combinatie met veelal preventieve IPM-maatregelen (Integrated Pest Management), die samen een robuust teeltsysteem creëren. In dit systeem kunnen telers ook terugvallen op biologische bestrijding van ziektes en plagen en ondervindt het gehele agro-ecosysteem zo min mogelijk verstoring. Bijkomend voordeel is dat de kosten voor de teler omlaag kunnen. Gentechnieken kunnen dus – onder de juiste voorwaarden - ook bijdragen aan financiële duurzaamheid binnen de landbouw.
Aandachtspunten samenwerking genetische modificatie en agro-ecologie
Om de verenigbaarheid van gentechnieken en agro-ecologie te onderzoeken richten de auteurs zich op verschillende punten.
- Risicoperceptie: In het maatschappelijk debat rond genetische modificatie gaat het vaak over mogelijke risico’s die zouden kleven aan het telen van gewassen die met nieuwe technieken veredeld zijn. In hun publicatie laten de onderzoekers zien dat deze risico’s bij de door hen onderzochte toepassingen in principe gelijk of zelfs kleiner zijn dan die bij het telen van gewassen die met conventionele technieken veredeld zijn.
- Power issues: De auteurs betogen dat brede toegang tot de nieuwe technieken en kennis gewaarborgd moet zijn. Ook kleine ondernemingen moeten kans hebben om nieuwe, duurzamere teeltmogelijkheden te benutten door introductie van met gentech verbeterde gewassen. Een monopoliepositie van grote multinationals mag dat niet belemmeren. Er zijn goede mogelijkheden om deze brede toegankelijkheid mogelijk te maken.
- Een agro-ecologisch frame: met agro-ecologie kan zowel een wetenschappelijk vakgebied als een sociale beweging worden aangeduid. Een deel van de aanhang van deze sociale beweging plaatst genetische modificatie uitsluitend in een perspectief van intensieve landbouw met minimaal gebruik van natuurlijke mechanismen en principes. Toepassingen van gentech kunnen echter wel degelijk de doelstellingen van agro-ecologie dichterbij brengen. De onderzochte toepassingen ondersteunen volgens de auteurs dit inzicht duidelijk.
- Ethiek: Voor sommige groepen binnen de agro-ecologische beweging is er om culturele of ethische redenen (bv. ‘bescherming van de intrinsieke waarden van de plant’) pertinent geen plaats voor gentechnologie. De auteurs onderkennen dat op dit specifieke vlak een toenadering tussen gentechnieken en agro-ecologie problematisch is. Zij pleiten voor het wederzijds respecteren van zulke persoonlijke standpunten. Want als nieuwe gentechnieken in het geheel niet toegepast kunnen worden en er daardoor minder kansen zijn om de landbouw te verduurzamen, heeft dat óók een ethische kant: waarom ontzeggen we onszelf als samenleving technologische oplossingen terwijl die kunnen helpen om enorme opgaves (onder andere voeding van de snel groeiende wereldbevolking, het opvangen van de gevolgen van klimaatverandering) het hoofd te bieden?
Het artikel richt zich mede op beleidsmakers, politici, NGO’s en andere groepen in de samenleving die zich bezighouden met de toekomst van de landbouw en voedselproductie.
Bert Lotz: “We hopen hiermee te laten zien dat er mogelijkheden liggen om de kloof tussen voor- en tegenstanders van het gebruik van gentechnieken in de landbouw deels te overbruggen. Dat vereist dat iedereen zich goed informeert en wederzijds respect betoont voor elkaars zorgen, argumenten én mogelijk verschillende keuzes”.
Topics
Species
